ข้อมูลพื้นฐาน

ภาษาไทยและภาษาเขียนไม่ใช่เรื่องง่าย ที่จะเข้าใจถึงแม้จะศึกษาอย่างเข้มข้น ภาษาไทยมีการออกเสียงสูงต่ำห้าระดับเพื่อให้การออกเสียงแตกต่างกันไป และนี่จึงทำให้อักษรไทยแตกต่างจากภาษาตะวันตก

ตามนักภาษาศาสตร์ ภาษาไทยเป็น ชิโน-ภาษาทิเบต

องค์ประกอบที่สำคัญมาจากภาษาสันสกฤต และจากภาษาบาลีอย่างเป็นทางการซึ่งได้มาจากภาษาสันสกฤตและจากภาษาของมอญและเขมร ภาษาไทยเป็นประเภทภาษาที่คล้ายกับภาษาจีน พื้นฐานประมาณ 400 คำที่สร้างคำศัพท์หลักที่ออกเสียงขึ้น หลักไวยากรณ์นั้นง่ายมาก: ไม่ว่าจะเป็นคำนำหน้านามหรือรูปพหูพจน์ใช้หรือคำกริยาปฏิเสธ พื้นฐานสำหรับภาษาไทยที่ถูกสร้างขึ้นในศตวรรษที่ 13 พ่อขุนรามคำแหง โดยมีพยัญชนะมี 44 ตัว และ สระ 48 ตัว ที่เชื่อมต่อคำและมีการเขียนและการอ่านจากซ้ายไปขวา

การออกเสียง

ที่เกิดจากหนึ่งพยางค์ และไม่เปลี่ยนแปลงคำฐานการเตรียมการทางด้านภาษาศาสตร์ของภาษาไทยค่อนข้างจำกัด มีการผสมคำและเสียงที่แตกต่างกัน ห้าระดับเสียง - กลางเพิ่มขึ้นลดลงสูงต่ำ - ดังนั้นหนึ่งคำสามารถมีความหมายแตกต่างกันขึ้นอยู่กับเสียง นี้จะช่วยให้ความหลากหลายในการแสดงภาษาด้วยเสียงอันไพเราะถูกใจ และเสนาะหูเช่นกัน น้ำเสียงที่ถูกต้อง แต่ดูเหมือนว่าจะเป็นอุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดสำหรับชาวต่างชาติในการเรียนรู้ภาษาไทย หากคุณมีความสนใจในการเรียนรู้ภาษา วิธีที่ดีที่สุดคือการขอให้คนไทยที่จะพูดคำสองสามครั้งเพื่อให้คุณสามารถจับเสียงที่ถูกต้อง

ภาษาท้องถิ่น

ภาษาไทยที่พูดในกรุงเทพฯ มันเป็นภาษาที่ใช้สอนในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยและได้ยินทางวิทยุ และทีวีได้เช่นกัน มันเป็นภาษาไทยมาตรฐาน แต่ระดับชั้นในการทำงาน เช่นคนขับรถแท็กซี่ บริกร และคนขายของในตลาด จะใช้ภาษาตลาดซึ่งจะใช้กันอย่างแพร่หลาย แต่ไม่เป็นภาษา "หนังสือ" สำหรับการใช้งานในชีวิตประจำวัน หนึ่งในภาษาที่ใช้มากที่สุดคือ ภาษาอีสานซึ่งมีความคล้ายคลึงกับลาว และนำมาใช้ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศไทยและ ภาษาใต้ ภาษาของคนไทยที่ไม่ใช่มุสลิมในภาคใต้ ชนกลุ่มน้อยที่อาศัยอยู่ในภูเขาในภาคเหนือมีภาษาของตนเอง